Geschreven door Renske Kruitbosch
22 ogen schieten mijn kant op.
‘Eh… Sinds de vorige les…?’
Ja, tikkie. Ik was de onervaren rookie. Ik zag de opleiding voorbij komen via social media, heb twee wijn achterover geslagen en me ingeschreven. Dit was een diepe wens. Ik werd uitgenodigd voor auditie, welke ik door kwam. Ze zeiden dat ik talent had. Daar zat ik dan, als Terwolds boerinnetje dat enkel ervaring had op schrijfgebied, tussen rakkers die soms al jaren acteerervaring hadden.
Jij leest deze blog, misschien omdat je nog twijfelt om auditie te doen. Of je wil zien of het niveau hoog genoeg voor je is. Welke docenten leuk zijn en welke minder. Of je wil lezen hoe superspannend, intensief en hard werken het is. Want dat is het. Dit alles doet er niet zoveel toe, als je het mij vraagt.
Ik heb me dit half jaar, tijdens de opleiding, in een ontzettend uiteenlopend gezelschap mogen bevinden. Van rasechte komieken tot aan dramatisch sterke acteurs. Een meer gemêleerde groep moet nog uitgevonden worden, denk ik. Maar we hadden één gemene deler: we wilden spelen. We konden niet anders dan spelen. Lachen. Klein beetje huilen. Balen, als het niet lekker loopt. Vieren, als een opdracht of scène fantastisch ging. Elkaar een high five geven, of van pittige kritiek voorzien. In alle vertrouwen en rust. En kijken, heel goed kijken, naar jezelf en naar elkaar.
Het fijne aan de opleiding is, dat je les krijgt van verschillende docenten. Acteren is een creatief vak en er bestaat dus geen goed of fout, zoals ik het zie. Daarom is het des te belangrijker dat er op verschillende manieren en vanuit diverse invalshoeken, lesgegeven wordt. De ene docent let op tekstgebruik, de ander vindt het prachtig als je goed improviseert als je tegenspeler door het ijs zakt. Alles met maar één doel: spelen.
Persoonlijk heb ik mijn cabaret-skills enorm mogen ontwikkelen tijdens de opleiding. In het laatste kwart van de lessen mocht ik solo, me meer ontwikkelen op stand-up comedy. Ramhard werken, maar des te gaver dat, tijdens de eindpresentatie, ik zelfs een stuk solo mocht!
Jij leest deze blog, omdat je een indruk wil krijgen van de wereld van De Nederlandse Acteursschool. Het is hard werken, keihard lachen, op je bek gaan, in je nakie staan (figuurlijk – kalm aan) maar bovenal… Spelen. Kom. Doe auditie. Ga spelen. Je leert zoveel. Niet alleen van de docenten, maar vooral van elkaar.