Geschreven door Saskia van Zijderveld.
Ik heb net de laatste aflevering van de serie Hoogvliegers gekeken als ik dit typ. En ik blijf het magisch vinden dat de karakters die je op televisie ziet (of in dit geval mijn laptopscherm) daadwerkelijk personen zijn als jij en ik. Sterker nog, dat jij en ik soms ook op die televisie te zien zijn. En als ik Roderick Walema zo bezig zie – met tranen in zijn ogen, verscheurd door zijn eigen angsten – lijkt het al weer een eeuwigheid geleden dat ik van diezelfde man, DE Gijs Scholten van Aschat, drie dagen les heb mogen krijgen.
Nu zeg ik wel personen als jij en ik, maar misschien is dit precies wat ik van die drie dagen heb meegekregen: acteurs, spelers, performers…ze zijn niet ‘normaal’. En dat is heerlijk. Het is heerlijk om drie dagen niet ‘normaal’ te hoeven zijn. Maar puur vanuit jezelf te mogen creëren. Te mogen leven, te mogen ademen. Want hoe belangrijk is dat ademen wel niet. En hoe vaak heeft Gijs daar wel niet op gehamerd. Blijf ademen; ademen houdt je spel levend, laat je bij je emoties komen. Maak bogen in je tekst, houdt je aan het metrum die de schrijver heeft gecreëerd. Heb plezier, want er is niks fijner dan naar een acteur kijken die met plezier speelt. Alles wat uit zijn mond kwam heb ik geprobeerd op te zuigen als een spons.
Maar niet alleen uit zijn mond, maar vanuit zijn hele lichaam. Want hoe erg genoten wij, als Gijs even een paar regels voor deed. Met een ogenschijnlijk gemak lepelde hij de teksten van Shakespeare en Tsjechov op waar wij zó op zaten te zweten en bracht ze vanuit zijn kloten tot leven. Ja, ik mag het over Gijs zijn kloten hebben, want elke acteur weet dat je daar je kracht en emotie vandaan haalt: Aarden, de grond is je vriend, zakken met die stem en spelen vanuit je kloten.
Ik denk dat ik namens de hele groep – o zo fijne medespelers in die drie dagen – kan spreken dat het een warm bad en een waar genot was. Van het begin van de masterclass, waarbij Gijs gelijk maar even op tafel legde dat we niet voor een perfecte scène, maar voor zoveel mogelijk proberen, aftasten, en ontdekken gingen en daarmee zoveel ruimte creëerde. Tot aan de verzorging van TKP, waar de lunch elke dag een hoogtepunt was en ook ik, die nog nooit op de locatie was geweest me gelijk thuis voelde.
Gijs, TKP, lieve groep spelers, bedankt voor het spelen!
Geschreven door Arend van den Berg:
Zinnen als dartspijltjes. Adem, adem. De grond is je vriend. Zomaar wat tips van Gijs Scholten van Aschat. Drie middagen inspiratie van een strenge doch rechtvaardige topauteur.
Geschreven door Susanne Middelberg:
Het fijnste is het om naar acteurs te kijken die niets doen.” Gijs Scholten van Aschat
Op de dansacademie kreeg ik les van een geweldige lieve man van boven de 60. Als hij gevraagd werd hoe je dat nou doet een drievoudige pirouette of een entrechat six, zei hij : “Ik drink iedere avond een rode wijn.”
Dan deed hij het voor en zei : “Zo doe je dat.”
Een natuurtalent die alles kon leren door te doen zonder er over na hoeven te denken, heel leuk en indrukwekkend om te zien
Maar ja, met iedere avond een wijntje wist ik nog steeds niet hoe je dat dan doet, een drievoudige pirouette.
Dan had ik les van een docent die keek naar me en zei: “Jou lichaam zit zo in elkaar. Dit is moeilijk voor jou.” En hij legde me uit wat ik moest denken om een beweging te kunnen maken. Een van de meest intelligente docenten van wie ik les heb gehad.
Net zo iemand is Gijs Scholten van Aschat. Hij kijkt naar je en hij weet precies wat hij jou moet geven om te leren wat je nodig hebt.