Geschreven door Hilde uit DNA3.
Het is bijna 12 uur en iedereen komt één voor één binnengewandeld. Stefan is ook gearriveerd en geeft iedereen met een vriendelijke en open blik een hand. We beginnen de les in een kring en praten over wat het vak toneel voor ons betekent en wat nou belangrijk is bij het spelen/acteren. Stefan vertelt over eigen ervaringen en het eerste wat mij gelijk opvalt is hoe veel tijd hij neemt om uit te leggen wat hij denkt en voelt. Zelf vind ik dit heerlijk en merk ik dat iedereen er een beetje zen van wordt. Stefan wil graag beginnen met elementair spel, dit is de basis van het acteren. Maar voordat we met de opdracht starten geeft hij als tip “Maak een duidelijk rijtje met een gedachten gang in je hoofd. Als je denkt over wat er gebeurt volgt je lichaam vanzelf”.
Na deze woorden mogen we de vloer op en gaan we één voor één de oefening doen: Je loopt over straat en dan kom je er opeens achter dat je je sleutels kwijt bent. In eerste instantie denk je dat dit een makkelijke opdracht is omdat je iedere dag luistert en reageert op het onverwachte. In mijn geval zou het heel gemakkelijk moeten zijn omdat ik bijna iedere dag mijn sleutels kwijt ben. Maar als je dit moet doen als oefening dan voelt het niet meer zo natuurlijk aan. De volgende oefening is: Je loopt op straat en je ziet een doosje liggen, je pakt het op en ruikt eraan, je schrikt van de geur en loopt door. Tijdens deze oefening zijn we erachter gekomen dat iets ruiken en daar dan iets van vinden toch iets lastiger is dan gedacht.
We gaan door met het volgende onderdeel van de les MONOLOGEN! Iedereen heeft een monoloog meegenomen waar aan gewerkt kan worden. Het fijne is dat Stefan je heel erg op je gemak laat voelen, want niks is fout en alles mag! Het voelt bijna als een therapeutische sessie want hij gaat echt op zoek naar de diepere laag van de monoloog en zoekt contact met het personage wie je op dat moment bent. Na deze fijne sessie komt het onderwerp auditie doen voorbij. En bij het woord auditie slaan mijn hersenen al op hol, omdat mijn lichaam en brein op audities altijd net iets anders doen dan dat ik zou willen. Maar Stefan deelt een aantal handige tips met de groep.
Als je auditeert moet je de monoloog doen zoals jij het wilt doen. Jij bent degene die de auditie doet dus moet je iets doen waar je achter staat en waar je je goed bij voelt! “Zolang het maar werkbaar blijft en je opmerkingen en aanwijzingen goed op kan pikken”. Om werkbaar te blijven moet je tekst niet altijd met dezelfde intonatie of spelingang oefenen. Speel het bijvoorbeeld ook een keer alsof je dronken bent of met verschillende accenten. Als je er maar voor zorgt dat je de verbinding zoekt tussen jezelf en het verhaal of de tekst. Anders is het toneel spelen en dat is saai. En onthoud, niet alles hoeft te kloppen, dat doet het in het echte leven ook niet. Je kan met je eigen fantasie een basis creëren. Eigenlijk moet je spelen als een kind. Wees nieuwsgierig en laat zien dat je wat durft.
We zijn deze twee lessen geëindigd met de tekst analyse van het gedicht ,Twee meeuwen, van Hendrik Marsman. De opdracht die we hierbij kregen was: Ga eens proeven aan het gedicht. Waar gaat het nou precies over? Ga onderzoeken wat alle woorden betekenen en welke woorden er voor jou uitspringen. Misschien wordt je emotioneel of voel je afschuw, het maakt niet uit zolang je het maar onderzoekt. Het gedicht wordt door verschillende mensen voorgelezen en Stefan geeft als opmerking dat we met veel meer rust moeten lezen. “Kauw de woorden”. Als iedereen hun gedachte over dit gedicht deelt met de groep hoor je gelijk verschillende meningen en associaties. Maar het fijne is dat het niet uit maakt! Iedereen denkt anders en voelt dingen anders. Het gaat erom dat jij de tekst hebt geanalyseerd en dat jij er een bepaald beeld en gevoel bij hebt.
Stefan, bedankt voor deze leerzame en gezellige lessen! En ik denk dat iedereen voortaan bij audities jouw stem hoort die zegt: `Liever volle bak de bocht uit dan voorzichtig op de achterbank te zitten.’