Geschreven door Chantal uit DNA Rotterdam
Concentratie, camera en actie!
Er stond een lange dag in Theater Zuidplein in Rotterdam gepland met Eva van der Gucht als docente.
We kregen per mail een scène toegestuurd die we mochten voorbereiden en die we later op de dag gingen opnemen op camera. In de ochtend begonnen we met Italianen. Voor mij een nieuwe term.
Dit betekent dat je twee aan twee door de ruimte moet lopen en de tekst van de scène tegelijk moet opzeggen. Opeens was ik de tekst gewoon kwijt door al het geroesemoes van stemmen door elkaar. Ik moest even schakelen, want thuis kon ik de tekst nog dromen. Een goeie concentratieoefening dus! Van wandelen gingen we over in joggen en gek genoeg kon ik mij hierdoor beter concentreren. Na deze oefening werden de tafels en stoelen aan de kant geschoven, waardoor er een gigantische spelvloer ontstond.
We begonnen met het oefenen van de scènes in tweetallen. Heerlijk om in het spel alle kleuren van de regenboog uit te proberen. Van vrolijk naar boos en verdrietig naar blij. Het was super gaaf om te zien, want er ontstonden grappige, spannende en ontroerende momenten. Door ook te kijken naar elkaar leer je zo ontzettend veel. Maar wat als je op spelvloer staat en er een stemmetje in je hoofd tegen je zegt dat het lelijk is wat je doet? Helaas bestaat er daartegen geen wondermiddel, maar je moet jezelf dwingen om in het hier en nu te zijn en jezelf te focussen op je tegenspeler. Volgens Eva, helpt dit heel goed tegen dat vervelende stemmetje.
In de pauze ging ik even een frisse lucht halen en raakte ik aan de praat met Eva. Ik vertel haar dat acteren als ademen voor mij is al vanaf het moment dat ik wist wat acteren was en dat er voornamelijk bij castingbureaus om ervaring wordt gevraagd in het vak, alleen moet ik wel de kans krijgen om die ervaring ergens op te doen. Eva beaamde dat het lastig is om jezelf op de kaart te zetten. Daar heb je geluk en doorzettingsvermogen voor nodig vertelde ze.
Na de pauze werden onze scènes opgenomen. Het was heel interessant om te doen, want we werkten met een kader waarin je moest blijven. Veel bewegingsruimte was er dus niet. Camera acteren is heel anders dan acteren op het toneel, want bij camera acteren mag alles veel kleiner. Eva gaf ons tips en trics hoe je dit doet: neem de tijd om de woorden uit te spreken maar laat bij camera acteren geen lange stiltes vallen. Door in het moment te zijn komen de emoties naar boven, zonder dat je ze hoeft aan te zetten. Hierdoor blijft het naturel.
Eva heeft ons de hele middag begeleid en dat deed zij geweldig! Ze is heel sociaal en toegankelijk.
Een mooi warm persoon en fijne leermeester. Ze laat je op je gemak voelen en geeft je het gevoel dat je er mag zijn.
Bedankt Eva.