Geschreven door Daphne – DNA Apeldoorn 2023
Zondag is mijn favoriete dag. Sinds een aantal weken reis ik elke week weer naar Apeldoorn met het doel om mijn ‘acteerskills’ wat op te krikken. Vandaag krijgen we les van Sigrid ten Napel. Het is 12 uur en mijn klasgenoten en ik zetten de stoelen vast klaar. Binnen enkele minuten komt Sigrid de studio in. Terwijl wij tegenover haar gaan zitten wijst ze ons een voor een aan en noemt klakkeloos onze namen op. Okee, ik ben onder de indruk! De eerste vraag die ze ons stelt: Hoe voel je je vandaag? We gaan het rondje af en laten zo een klein stukje van onszelf zien.
We beginnen met de eerste opdracht van vandaag. De groep wordt gesplitst en per groep gaan we lopend door de ruimte overgooien met tennisballen. Valt de bal dan laten de werper én de potentiële ontvanger zich vallen en roepen beide “mijn schuld!”. Dit gaat om samenspel. De oefening vergt focus, contact maken en volledige toewijding zoals dat ook bij acteren het geval is. Wanneer een scène niet loopt hebben er ook beide schuld en neem je je verantwoordelijkheid.
De eerste groep begint en waar er eerst nog een beetje gegrapt wordt slaat dit al snel om naar een interessante focus. Wat het ook voor de kijkers aan de kant spannend maakt, alsof we kijken naar een wedstrijd. 20, 19, 18… hoor ik Sigrid met een luide, duidelijke stem roepen. Elke keer als de bal valt begint ze opnieuw. Oeh… hier hou ik van. Mijn fanatieke ik is in haar nopjes. Groep 2 gaat ook een poging wagen. De eerste bal gaat neer en dramatisch stort ik mij naar de grond “mijn schuld!”. Wat lekker dit. Gefocust en helemaal “aan” kunnen we beginnen aan de volgende opdracht.
Dit is een oefening gebaseerd op de Meisner techniek met als doel om echter te reageren (dit is een ultra korte uitleg maar anders vul ik straks deze hele pagina). Twee personen gaan tegenover elkaar staan en zeggen wat ze zien bij de persoon aan de overkant. We gaan langzaam van fysieke kenmerken naar gedragingen naar emoties. Door het herhalen van elkaars woorden veranderen de zinnen langzaam van betekenis en toon en lokt het een spontane(re) reactie uit. Er ontstaat gedrag vanuit de reactie op een ander. Er wordt gekozen om de regels iets bij te stellen zodat iedereen wat meer uit zijn/haar hoofd gaat. Zo wordt er onder andere gekozen om ook de eigen emoties te benoemen. Er ontstaan tedere, grappige en onverwachte situaties. Sigrid geeft elk duo constructieve feedback.
Ze deelt zoveel informatie… en ik zit met mijn boekje en pen in de aanslag. Maar na elke zin komt er een nog mooiere zin uit haar mond en besef ik mij dat ik niks aan het schrijven ben. Ik had het me zo voorgenomen een goede quote op te schrijven maar in de praktijk ligt mijn focus helemaal bij de les. Wat overigens heerlijk is. Geen moment denk ik aan de tijd, mijn telefoon of laat staan eten. Toch beginnen de maagjes te knorren en gaan we snel wat eten. Het is inmiddels al kwart voor drie en de tijd vliegt, zoals elke zondag, weer voorbij.
Na de pauze gaan we verder met de laatste opdracht van vandaag waar we in eerste instantie vooral fysiek gaan laten zien wat onze tekst is. We worden weer verdeeld in twee groepen. Groep 1 krijgt de tekst: “Hou me vast” en groep 2 de tekst: “Ik wil dat je gaat”. Hierbij moeten we iemand in gedachte nemen en drie obstakels bedenken die je weerhouden van deze woorden.
In duo’s gaan we dit spelen. Eerst alleen uitbeelden en later komt er tekst bij. Het mag alleen geen gesprek worden, de kracht zit hem in het bij jezelf houden. We gebruiken alleen deze zinnen maar laten fysiek ook de innerlijke strijd zien. Ga door tot de scène wordt gestopt en ga altijd strijdend ten onder. Er ontstaan mooie maar ook heftige scènes waarin veel gebeurd terwijl er dus geen echt gesprek plaats vindt.
Wanneer ik aan de beurt ben voel ik een lichte spanning maar ik heb in de afgelopen weken ook vertrouwen in mezelf gekregen. Wanneer we beginnen sta ik in één klap aan. Sigrid loodst ons de scène door en ineens voel ik tranen opkomen. Okee, het laatje met verdriet en woede heb ik wederom kunnen vinden en dat is best fijn. Het belang van de tekst “ik wil dat je gaat” voelt groot en ik ga er compleet in op. Ook mijn tegenspeelster gaat lekker en wanneer Sigrid de scène stopt lachen we allebei door de tranen heen. Dat voelde in ieder geval goed!
Er worden nog een aantal scènes gespeeld en voor we het weten zijn we een kwartier over de tijd heen. Time flies when you’re having fun!
Wat een interessante les weer, een fijn team en een top docent. Bedankt voor het delen van al je kennis, Sigrid. Ik zou willen dat ik sneller was met het opschrijven van alles wat ze zegt. Wanneer ik het nu zo ongeveer schrijf doet het afbreuk aan haar mooie woorden. En dat is zonde. Daarvoor moet je dit toch echt zelf meemaken.