“Geïrriteerd kijk ik op mijn telefoon. Nog 43 minuten. Ik heb haar al te vaak teleurgesteld. Ze heeft me nu nodig.”

Geschreven door Arjan uit DNA4.

Nog 42 minuten…

Ik ben niet de enige. Nog twee mensen hebben haast zie ik. Anderen dan weer niet. Die maken zich weer druk om andere zaken. Een dame loop te jengelen dat alles toch al is voorbestemd. Dat we daarom maar ons moeten overgeven aan het grotere plan wat er voor ons ongetwijfeld is…
Nou met die holy-moly shit hoef je bij mij niet aan te kloppen wijffie…

En dan die twee ruziënde buren. Doe dat even lekker ergens anders. We weten nu wel dat hij een kater heeft en dat zij wellicht haar muziek te luid had staan.
Zolang die covid-health freaks maar uit mijn buurt blijven. Voor hen is 1,5 meter met mondkapje nog steeds niet voldoende. Ze zouden zo’n hazmat suit moeten dragen. Ook rustiger voor ons…

Je denkt nu misschien: wat heeft dit nou met de Nederlandse acteursschool te maken? Nou, hierboven lees je een uitwerking van een improvisatie scène
“De bushalte” waarmee Bartho Braat ons wil laten focussen op: “Luisteren”, “Kijken” en “bewustzijn”. Iedere speler heeft zijn eigen doel, sommige zijn gemeenschappelijk. Speel het uit, maar let op: laat geen chaos ontstaan. Het publiek moet alles kunnen volgen, dus meerdere scenes tegelijk spelen gaat ook niet. Wacht je moment af. Reageer. Kijk. Luister…

Wat volgt zijn de door ons voorbereide scènes. Verschillende duo’s spelen de scènes uit. Steeds weer een ander focuspunt en opnieuw de scène doen. Wat centraal staat vandaag is “Doel en tactiek”. Wat wil het personage bereiken in deze scene en hoe gaat hij of zij dat doen?

Uiteindelijk doe je het om je publiek te amuseren. Dus denk erover na.

“Kies iets wat past en amuseer ons”.

Wij hebben ons in ieder geval vermaakt!