Geschreven door Bep – Lichting 2021 Apeldoorn
Op zondagochtend rij ik richting Apeldoorn voor de derde les bij DNA. Een klein beetje gespannen, want we hebben vandaag les van niemand minder dan Jeroen Spitzenberger. Blijft bijzonder, zo zie je hem in de prachtige serie Stanley H en het volgende moment parkeer je je auto naast die van hem….
De spanning valt al snel van me af door zijn manier van doen. Hoe Jeroen zich openstelt naar ons toe en zijn enthousiasme over het vak. Dit verbindt ons allemaal ook meteen.
We beginnen met een kort voorstelrondje, zodat hij een indruk heeft wie we zijn, wat ons beweegt en waar we naartoe willen. Door zijn belangstelling en interesse voor ons allemaal en vele vragen van Jeroen zijn kant, zijn we toch langer aan aan praten dan de bedoeling was, maar dat is helemaal niet erg.
Jeroen vertelt dat hij geen vaste methode van lesgeven volgt, maar hij is duidelijk in zijn opdrachten die we mogen doen. We beginnen met elementair spel. Je gaat buiten het lokaal, je komt binnen met een emotie, stopt halverwege het lokaal, je zegt een zin (maakt niet uit welke) je emotie verandert en je loopt door. Als ik het zo opschrijf klinkt het zo simpel, dat is het in principe ook, totdat Jeroen je aanwijzingen geeft. Niet “te” groot spelen, je moet het voelen (die emotie) je moet die emotie zijn. Daardoor worden de bewegingen kleiner, maar de impact des te groter. Fantastisch om te zien bij je medespelers, maar ook zeker om zelf te ervaren. Je krijgt privé les, hij begeleidt je door verschillende variaties van spelen, variaties van gevoel en dat is ontzettend geweldig om te ervaren. Soms is Jeroen de navigatie en al pratend, met soms bijzondere vreemde of grappige verhalen, loodst hij je door een rollercoaster van gevoelens en emoties, die dan wordt uitgespeeld. Prachtig. De medespelers zitten op de eerste rij en mogen feedback geven over hetgeen er is gespeeld, daar ontstaan discussies uit, die je weer meer inzicht geven en ook soms wel uit de hand lopen…heerlijk.
Regelmatig vraagt Jeroen of er vragen zijn, nou die zijn er, de meest uiteenlopende, die hij ook allemaal beantwoordt, in alle rust. Tussendoor geeft Jeroen waardevolle tips en tricks… zoals, “jij bent de baas hoe je ’t speelt”, “ je bent je eigen navigatie”. Je wankel punt herkennen, weet je kracht, maar ook je valkuilen. Ook mooi hoe hij in kleuren “speelt”, ik ben rood…..nu ben ik blauw. Je hebt een hele regenboog aan kleuren die je in laagjes kunt opbouwen, contrasten invullen, niet alles de eerste minuut weggeven. Tekst is handelen en handelen is tekst.
Doordat er veel tijd is besteed aan de eerste opdracht, wat alleen maar fijn is, spelen we de tweede opdracht in drietallen, time flies when you’re having fun…….. Jeroen schetst een hilarische situatie en deze wordt gespeeld. Tussendoor kunnen er nieuwe aanwijzingen gegeven worden, waar je op inspeelt of een twist in het plot, waardoor er absurde scènes ontstaan. Na de scène is er tijd voor feedback en soms wordt de scène opnieuw gespeeld, maar dan in een andere emotie of met meer achtergrond informatie, waardoor er weer een hele andere scène ontstaat.
Wat ik misschien nog wel het meest bijzondere vond van deze geweldige dag was dat Jeroen ter plekke speelde tijdens het uitleggen. Hij vertelt bijvoorbeeld over het kwijt zijn van je tekst, hij begint te hakkelen, kijkt zoekend om zich heen, is werkelijk zijn tekst kwijt…….herpakt zich en is weer zichzelf. Zo fantastisch om te zien, die transformatie.
Jeroen had het verschillende keren over het staan in Carré. Zorg dat iedereen je kan verstaan, goed laten zien, voelen, wie en wat je speelt (ze hebben tenslotte 80 euri betaald).
Nou ik heb vandaag even op het podium mogen staan en enorm genoten op de allereerste rij van Carré. Bedankt Jeroen.