Geschreven door Merle Kwak – Lichting 2020
Wauw wat gaaf! Twee dagen les van Sigrid ten Napel en ook nog een extra ’avond les’ met een kleiner groepje.
Sigrid kwam meteen bij binnenkomst al heel geconcentreerd op me over en startte eigenlijk direct na een kort en helder voorstel moment de les . Een ogenschijnlijk kwetsbare jonge vrouw maar met een zeer zekere en krachtige aanwezigheid. Met een “zachte” en tegelijkertijd treffende benadering in haar lesgeven wist ze mijn aandacht vast te houden van begin tot eind van de dag.
We begonnen met een beetje loskomen door met de helft van de groep door de ruimte te lopen met twee tennisballen. Je gooide de bal naar zomaar iemand anders uit de groep en als diegene hem niet ving was het de bedoeling dat zowel de gooier als de vanger zich op de grond lieten vallen en heel hard “Mijn schuld” riepen.
En dan snel weer door. Daarna werd het looptempo wat opgevoerd en was het dus nog beter opletten van wie je een bal toegeworpen zou kunnen krijgen. Deze oefening was om de concentratie en verbinding in de groep te voelen en zo ook echt SAMEN de verantwoordelijkheid te ervaren en te nemen voor alles wat er gebeurt op de vloer op dat moment. “Goed opletten wat er allemaal om je heen gebeurt.” Super leuk en leerzaam meteen.
Vervolgens zijn we aan de slag gegaan met scènes die we uit ons hoofd hadden geleerd. Eerst de scène doorlopen op de vloer. Toen moesten we de scene spelen ZONDER te praten en dus de tekst achterwege laten. Sigrid: “Het is nu de bedoeling dat ik als ik doof zou zijn ook nog begrijp waar het over gaat.” Wat doe je met je lichaam? Hoe benader je je tegenspeler? Welke energie en emotie laat je zien?
Daarna speelde je dan nog eens dezelfde scène maar dan met een subtekst ; Wat bedoel je eigenlijk te zeggen (met de tekst uit het script)? Welk oordeel schuilt er achter? En wat vind je er verder van? En daarna speelde je dan nòg een keer dezelfde scène weer met de originele tekst. Nu vanuit een opgebouwd personage; Wat voel je, wat vind je en hoe laat je dat zien buiten de tekst om? Ook weer super leuk en leerzaam. Wat ik daarmee vooral geleerd heb is om het al doende(!) eerst van binnen te voelen voordat je het laat zien en dus alleen maar ’uit’ in woord en spel.
De avondles was erg indringend en emotioneel geladen. We gingen als duo tegen over elkaar staan en alleen maar naar elkaar kijken, niks zeggen. Wanneer je verbinding voelde met de ander zette je een stap naar voren naar de ander toe. Totdat je vlak voor elkaar stond. Dan spraken we om de beurt uit wat je zag, puur wat je zag; een neus, rode wangen, krullend haar of iets dergelijks enz. Daarna sprak je uit wat je in de ander zag; kwetsbaarheid, vrolijkheid, verdriet of….
Dan sprak je uit wat je voelde op dat moment, kijkend naar de ander.
Daarna vroeg Sigrid ons iemand voor te stellen in je eigen leven waar je nog een conflict mee uit te werken hebt en uit te spreken wat er op dat moment in je opkwam. Voel je je niet gezien? Niet gehoord? of iets anders? Enz.
Bij mij liepen de tranen over mijn wangen van ontroering, verdriet maar ook en vooral van de verbinding die ik op dat moment voelde met mijn tegenspeelster! Echt contact, zo mooi.
De tweede lesdag hadden we camera acteren van Sigrid.
Deze dag ging natuurlijk ook over bovenstaande zaken maar nu was het meer een technische les. Hoe gebruik je wel je hele lichaam terwijl je maar een klein beetje bewegingsruimte hebt door de camera en alleen je hoofd in beeld is.
De camera liegt niet en ziet alles. Speel klein en maar ook groot met je gezichtsuitdrukking. Wel of niet knipperen met je ogen. Vlak langs de camera kijken zodat de kijker het gevoel heeft contact met je te hebben. Het oefenen met ‘natuurlijk spelen’ en geen gezichten op te zetten omdat er ineens een camera op je neus staat. Ook in je concentratie blijven terwijl er van alles om je heen gebeurt op een set. Een er heel wat mensen om je heen staan mee te kijken of roezemoezen tussen opnames door. En ook hebben we in de avondles emoties geoefend op beeld/camera. Huilen, angst, boosheid en blijdschap, van klein naar groot. Deze opdracht van Sigrid was ook een uitnodiging om aan de schaamte voorbij te gaan. Best spannend en geen gelul, gewoon doen. Poeh…
Door de professionele benadering en het vertrouwen dat Sigrid in no time had opgebouwd ontstond er een veilige omgeving om dit samen met elkaar allemaal te ontdekken.
Sigrid is echt een top docent. Ze weet heel goed wat ze doet en brengt alles helder en duidelijk over. Ziet een ieder en geeft onverdeelde aandacht aan alle deelnemers, echt top! Dank Sigrid.